Бір Хəкімнің жанына кісі келіп Хəкімге сауал қояды дейді. "Ей Хəкім сендерді түсінбеймін. Біздің басымызға қиыншылықтар түсе қалса оны ойлап қайғырамыз қапа боламыз. Кей кезде жетістікке жетсек қуанамыз шаттанамыз. Ал, сендер не қиыншылықта қайғырмайсыңдар не қуанышты сəттерде шаттанбайсыңдар. Бұл қалай болғаны, не үшін олай етесіңдер?!" - депті. Сонда əлгі Хəкім: "Өйткені, уақыт өте келе барлық нəрсе бізді тəрк етеді немесе біз оларды тəрк етеміз. Ал жоқ болып кететін нəрсені нықтап ұстап тұру үшін де ешбір негіз жоқ қой" - деп жауап беріпті.