Баяғыда қарапайым орташа өмір сүріп жатқан кішігірім бизнесі бар бір кісі өмір сүріпті. Енді басқа адамдарға қарағанда əл ауқатты жан болған екен. Ол кісінің сегіз жасар немересі үнемі байқампаз сұрақты көп қоя беретін бала болған ғой. Бір күні сол байқампаз немересі атасының бөлмесінің бір бұрышында ескі тұсқы шабан ілулі тұрғанын көреді. Мына ескі шабан атамның бөлмесінде неге ілулі тұр?! - деп атасына қарай асығыс-үсігіс беттейді. Əлгі бала атасына барып:

- Ата сіздің бөлмеңіздің бір бұрышында ескі тұсқы шабан ілулі тұрғанын көріп қалдым. Неге оны осы күнге дейін сақтап жүргенсіз?! Онымен қоймай бөлмеңіздің дəл бір бұрышына іліп қойғаныңыз қалай?! - депті.

- Сонда атасы еш қынжылмастан... Сəл жымиып қойды да əңгімесін ары қарай жалғады. Балам ау сен түсін өмірде неше түрлі жағдайлар болады. Бірі бай болса бірі кедей бірі тəкаппар болса бірі қарапайым бірі жақсы болса бірі жаман боп келеді. Бірақ адамзат баласына маңызға ие ол қарапайымдылық болып табылады. Ал қарапайымдылық тəккапарлықты жояды жаман қылықтан арылтады дейді. Ал ескі шапанымның ілулі тұрғаны бұрын мен қандай екенімді бүгін ұмытпау үшін іліп қойғанмын депті.